Nr.33
van Classic FM

Symfonie nr.9, op.125, dl.4 (eerste stuk)
———  Ludwig van BEETHOVEN  ———

HET MUZIEKSTUK

De Negende Symfonie in d mineur, Opus 125 is een van de bekendste muziekstukken ooit. Van Beethoven voltooide deze symfonie eind 1823 of begin 1824, toen hij al volledig doof was. De première was in mei 1824 in Wenen. Iedereen kent hem onder de naam 'De Negende van Van Beethoven' maar hij wordt ook wel de 'Koorsymfonie' genoemd of 'Ode an die Freude'. Van Beethoven had namelijk voor het laatste (= vierde) deel van de symfonie een paar regels uit het gedicht 'Ode an die Freude' (= lofzang op de vreugde) van de Duitse dichter Friedrich von Schiller gebruikt. De symfonie is geschreven voor een groot orkest, vier solozangers en een groot vierstemmig koor dat vooral aan het einde in actie komt en regelmatig de zin 'Alle Menschen wirden Brüder' laat horen (7:38). Vanwege die zin en het algemene positieve gevoel dat om deze symfonie hangt, heeft de Raad van Europa in 1972 de beroemde dirigent Herbert von Karajan gevraagd er een soort Europees volkslied van te maken. Let maar eens op: zo gauw het in b.v. een tv-reportage over Europa gaat, hoor je een paar maten van dit laatste gedeelte.
Hier het eerste stuk van deel 4.


OVER DIT FILMPJE

Hier is dirigent Vladimir Ashkenazy aan het werk met het NHK Symfonie Orkest uit Japan. Aan het einde van dit gedeelte wordt er gezongen. Mocht je het Duits niet goed kunnen volgen, geen nood, er is ondertiteling ... in het Japans.

Ludwig van BEETHOVEN

DE COMPONIST

Ludwig van Beethoven (1770-1827) was een Duit­se com­po­nist van Ne­der­land­s/Vlaam­se af­komst. Zijn va­der, die zanger was, ont­dek­te al vroeg hoe mu­zi­kaal zijn zoon was en wil­de hem tot net zo'n won­der­kind ma­ken als Mozart. Als elf­ja­ri­ge schreef Lud­wig zijn eer­ste com­po­si­ties en trad hij in Ne­der­land op voor Prins Wil­lem V. Op zijn der­tien­de schreef hij zijn eer­ste pi­ano­con­cert en had hij een be­taal­de aan­stel­ling als hof­or­ga­nist in Bonn, zijn ge­boor­te­stad. Om­dat zijn ouders vroeg stier­ven moest Beet­ho­ven al van­af zijn ze­ven­tien­de voor zijn jonge­re broers zorg­en. Zijn moei­lijk­e en armoedi­ge jeugd had­den hem som­ber en wan­trouw­end ge­maakt en kon hij voor vriend­en en fa­mi­lie nogal las­tig zijn. Hij ver­huis­de in 1792 naar We­nen om les te ne­men bij Mo­zart, maar die was al over­le­den. Zijn leer­mees­ters daar werd­en Jo­seph Haydn en Jo­hann Schenk en op mu­zi­kaal ge­bied werd hij steeds suc­ces­vol­ler en ver­dien­de hij een goed sa­la­ris. Van­af 1802 be­gon hij lang­zaam­aan doof te word­en, maar dat weer­hield hem er niet van om tot aan zijn dood in 1827 te blij­ven com­po­ne­ren. Zijn stijl sluit di­rect aan op die van Wolf­gang Ama­deus Mo­zart en Jo­seph Haydn, waar­door hij vaak tot de Eerste Ween­se School wordt ge­re­kend. Hij bracht het clas­si­cis­me tot vol­tooi­ing en be­reid­de de weg voor de ro­man­tiek. Lud­wig van Beet­ho­ven wordt als een van de be­lang­rijk­ste en meest in­vloed­rijke com­po­nisten be­schouwd.

DE MUZIEKSTIJL

Beet­ho­ven begon in de clas­si­cis­tische stijl en werd uit­einde­lijk een van de eerste com­po­nisten van de ro­man­tische stijl.













Nr.33
van Classic FM

Symfonie nr.9, op.125, dl.4 (tweede stuk)
———  Ludwig van BEETHOVEN  ———

HET MUZIEKSTUK

De Negende Symfonie in d mineur, Opus 125 is een van de bekendste muziekstukken ooit. Van Beethoven voltooide deze symfonie eind 1823 of begin 1824, toen hij al volledig doof was. De première was in mei 1824 in Wenen. Iedereen kent hem onder de naam 'De Negende van Van Beethoven' maar hij wordt ook wel de 'Koorsymfonie' genoemd of 'Ode an die Freude'. Van Beethoven had namelijk voor het laatste (= vierde) deel van de symfonie een paar regels uit het gedicht 'Ode an die Freude' (= lofzang op de vreugde) van de Duitse dichter Friedrich von Schiller gebruikt. De symfonie is geschreven voor een groot orkest, vier solozangers en een groot vierstemmig koor dat vooral aan het einde in actie komt en regelmatig de zin 'Alle Menschen wirden Brüder' laat horen (hier vanaf 3:05). Vanwege die zin en het algemene positieve gevoel dat om deze symfonie hangt, heeft de Raad van Europa in 1972 de beroemde dirigent Herbert von Karajan gevraagd er een soort Europees volkslied van te maken. Let maar eens op: zo gauw het in b.v. een tv-reportage over Europa gaat, hoor je een paar maten van dit laatste gedeelte.
Hier het tweede stuk van deel 4.


OVER DIT FILMPJE

Ook hier weer is Vladimir Ashkenazy aan het werk met het NHK Symfonie Orkest. Het zal voor al die Japanse zangers niet makkelijk zijn geweest om alles in verstaanbaar Duits te zingen. Knap gedaan!

Ludwig van BEETHOVEN

DE COMPONIST

Ludwig van Beethoven (1770-1827) was een Duit­se com­po­nist van Ne­der­land­s/Vlaam­se af­komst. Zijn va­der, die zanger was, ont­dek­te al vroeg hoe mu­zi­kaal zijn zoon was en wil­de hem tot net zo'n won­der­kind ma­ken als Mozart. Als elf­ja­ri­ge schreef Lud­wig zijn eer­ste com­po­si­ties en trad hij in Ne­der­land op voor Prins Wil­lem V. Op zijn der­tien­de schreef hij zijn eer­ste pi­ano­con­cert en had hij een be­taal­de aan­stel­ling als hof­or­ga­nist in Bonn, zijn ge­boor­te­stad. Om­dat zijn ouders vroeg stier­ven moest Beet­ho­ven al van­af zijn ze­ven­tien­de voor zijn jonge­re broers zorg­en. Zijn moei­lijk­e en armoedi­ge jeugd had­den hem som­ber en wan­trouw­end ge­maakt en kon hij voor vriend­en en fa­mi­lie nogal las­tig zijn. Hij ver­huis­de in 1792 naar We­nen om les te ne­men bij Mo­zart, maar die was al over­le­den. Zijn leer­mees­ters daar werd­en Jo­seph Haydn en Jo­hann Schenk en op mu­zi­kaal ge­bied werd hij steeds suc­ces­vol­ler en ver­dien­de hij een goed sa­la­ris. Van­af 1802 be­gon hij lang­zaam­aan doof te word­en, maar dat weer­hield hem er niet van om tot aan zijn dood in 1827 te blij­ven com­po­ne­ren. Zijn stijl sluit di­rect aan op die van Wolf­gang Ama­deus Mo­zart en Jo­seph Haydn, waar­door hij vaak tot de Eerste Ween­se School wordt ge­re­kend. Hij bracht het clas­si­cis­me tot vol­tooi­ing en be­reid­de de weg voor de ro­man­tiek. Lud­wig van Beet­ho­ven wordt als een van de be­lang­rijk­ste en meest in­vloed­rijke com­po­nisten be­schouwd.

DE MUZIEKSTIJL

Beet­ho­ven begon in de clas­si­cis­tische stijl en werd uit­einde­lijk een van de eerste com­po­nisten van de ro­man­tische stijl.













Nr.33
van Classic FM

Symfonie nr.9, op.125, dl.4 (derde stuk)
———  Ludwig van BEETHOVEN  ———

HET MUZIEKSTUK

De Negende Symfonie in d mineur, Opus 125 is een van de bekendste muziekstukken ooit. Van Beethoven voltooide deze symfonie eind 1823 of begin 1824, toen hij al volledig doof was. De première was in mei 1824 in Wenen. Iedereen kent hem onder de naam 'De Negende van Van Beethoven' maar hij wordt ook wel de 'Koorsymfonie' genoemd of 'Ode an die Freude'. Van Beethoven had namelijk voor het laatste deel (= vierde) van de symfonie een paar regels uit het gedicht 'Ode an die Freude' (= lofzang op de vreugde) van de Duitse dichter Friedrich von Schiller gebruikt. De symfonie is geschreven voor een groot orkest, vier solozangers en een groot vierstemmig koor dat vooral aan het einde in actie komt en regelmatig de zin 'Alle Menschen wirden Brüder' laat horen. Vanwege die zin en het algemene positieve gevoel dat om deze symfonie hangt, heeft de Raad van Europa in 1972 de beroemde dirigent Herbert von Karajan gevraagd er een soort Europees volkslied van te maken. Let maar eens op: zo gauw het in b.v. een tv-reportage over Europa gaat, hoor je een paar maten van dit laatste gedeelte.
Hier het derde (= laatste) stuk van deel 4.


OVER DIT FILMPJE

Dirigent Vladimir Ashkenazy aan het werk met het NHK Symfonie Orkest uit Japan. Een indrukwekkend einde!

Ludwig van BEETHOVEN

DE COMPONIST

Ludwig van Beethoven (1770-1827) was een Duit­se com­po­nist van Ne­der­land­s/Vlaam­se af­komst. Zijn va­der, die zanger was, ont­dek­te al vroeg hoe mu­zi­kaal zijn zoon was en wil­de hem tot net zo'n won­der­kind ma­ken als Mozart. Als elf­ja­ri­ge schreef Lud­wig zijn eer­ste com­po­si­ties en trad hij in Ne­der­land op voor Prins Wil­lem V. Op zijn der­tien­de schreef hij zijn eer­ste pi­ano­con­cert en had hij een be­taal­de aan­stel­ling als hof­or­ga­nist in Bonn, zijn ge­boor­te­stad. Om­dat zijn ouders vroeg stier­ven moest Beet­ho­ven al van­af zijn ze­ven­tien­de voor zijn jonge­re broers zorg­en. Zijn moei­lijk­e en armoedi­ge jeugd had­den hem som­ber en wan­trouw­end ge­maakt en kon hij voor vriend­en en fa­mi­lie nogal las­tig zijn. Hij ver­huis­de in 1792 naar We­nen om les te ne­men bij Mo­zart, maar die was al over­le­den. Zijn leer­mees­ters daar werd­en Jo­seph Haydn en Jo­hann Schenk en op mu­zi­kaal ge­bied werd hij steeds suc­ces­vol­ler en ver­dien­de hij een goed sa­la­ris. Van­af 1802 be­gon hij lang­zaam­aan doof te word­en, maar dat weer­hield hem er niet van om tot aan zijn dood in 1827 te blij­ven com­po­ne­ren. Zijn stijl sluit di­rect aan op die van Wolf­gang Ama­deus Mo­zart en Jo­seph Haydn, waar­door hij vaak tot de Eerste Ween­se School wordt ge­re­kend. Hij bracht het clas­si­cis­me tot vol­tooi­ing en be­reid­de de weg voor de ro­man­tiek. Lud­wig van Beet­ho­ven wordt als een van de be­lang­rijk­ste en meest in­vloed­rijke com­po­nisten be­schouwd.

DE MUZIEKSTIJL

Beet­ho­ven begon in de clas­si­cis­tische stijl en werd uit­einde­lijk een van de eerste com­po­nisten van de ro­man­tische stijl.