Even speciaal voor JdR en zijn flitsende vingertjes ...(en die heb ik wel degelijk in actie gezien en gehoord!)
LAATSTE UPDATE: 18 MAART 2021
Blokje: BWV 659 - Nun komm, der Heiden Heiland. Op orgel en op piano en ook met nootjes. Vergeet je niet "Big my secret" te luisteren?
Bach - Nun komm, der Heiden Heiland BWV 659 - Van Doeselaar | Nederlandse Bachvereniging
– De orgelversie. Zoals Bach het ooit zelf gespeeld en gehoord heeft. De rolverdeling is duidelijk: De handen spelen ieder hun eigen melodie en de voeten nemen de "rollende bas" voor hun rekening. Als je het voetenwerk beschouwt als de stappen die het voortgaan van het leven symboliseren, lijkt het hele stuk een soort overpeinzing over het leven. Beetje somber leven misschien; veel feestjes hoor je niet voorbij komen ...
Bach/Busoni : Nun komm, der Heiden Heiland.
– De pianoversie. Omgezet naar piano? Dat zal wel het werk zijn van Busoni! Beatrice Berrut moet wel een derde hand hebben; je hoort toch duidelijk drie lijnen lopen en haar voeten hebben er toch echt te weinig pedalen voor. Ze weet het wel dramatisch te brengen!
J.S. Bach - BWV 659 - Nun komm der Heiden Heiland
– Weer op orgel maar nu met de nootjes erbij. Voel je je handen al jeuken? Zul je toch de Busoni-versie moeten zoeken!
Blokje: De viool in handen van The Gloaming, Janine en Teo.
The Gloaming - Fáinleog (Wanderer)
– De Iers/Amerikaanse muziekgroep The Gloaming.
Halverwege het nummer (ongeveer op 2:50) ontstaat er een heel zweverig, etherisch sfeertje: viool en piano lijken ieder los door de ruimte te zweven. In die ruimte wordt een oeroud Iers dansliedje ingezet door de viool. De piano - als een "buitenlands" instrument - en de andere instrumenten vormen een soort van "gaswolk" van muziek om de viool heen. Zweverig genoeg zo?
The Gloaming - Cucanandy
– Bizar liedje. De twee violen dansen om elkaar heen; de piano zweeft daar weer omheen. Het woordje (of de naam?) Cucanandy vergeet je nooit meer!
The Gloaming - Boy In The Gap/The Lobster (live at the NCH)
– Eerst hoor en zie je de Ierse Martin Hayes op een gewone viool met een heel bekend Iers melodietje: "Boy in the gap". Je hoort de Steinway van de Amerikaan Thomas Bartlett er doorheen; let op de rafels aan de mouwen van zijn vest; hij heeft weer eens met zijn handen in het binnenste van de piano gezeten. De violist met het baardje is de Ier Caoimhin (klinkt als: Kwievíén) Ó Raghallaigh met zijn Hardangerviool (oorspronkelijk uit de Noorse streek Hardanger).
Ceiliúradh - The Gloaming - Opening Set
– Vanaf 1:52 kun je heel goed horen en zien wat een Hardangerviool is. Heel teder en subtiel gespeeld! De zanger is Iarla O'Lionaird.
The Gloaming - Slán le Máighe
– Effe wennen maar dan wordt het een heel bijzonder en ontroerend lied. Een soort afscheidslied?
Janine Jansen: Violin Concerto no.1 in G minor 1-3 (Max Bruch) - 15.06.13
– Veel violiger dan dit, kan niet! Stukje Neerlands trots!
Pablo de Sarasate Gypsy Tunes 1878 violin Teo Gertler The Opening of The Nutcracker 2019
– Jong talent uit Slovenië (dacht ik). Die Teo toch!
Blokje: Dit moet je horen!
Big my secret - Gespeeld door de 10-jarige Godic (Dic) Lee
– HIJ IS WEER TERUG!!! Een paar weken lang was dit filmpje niet meer te vinden. De gebruiker had zijn account opgezegd, werd er gemeld. Een paar dagen geleden is er een nieuw account bij YouTube opgestart: Godic Music. Nu is het filmpje gelukkig weer terug! De (toen) 10-jarige Godic (Dic) Lee speelt hier Big my secret van Michael Nyman. Dit stuk is al door zeer velen gespeeld (kijk maar op YouTube!); sommigen spelen het heel afgemeten, met chirurgische precisie, anderen heel gepassioneerd. Hoe doet Godic het? Oordeel zelf! Geen geweldig beeld, zeer matig geluid, piano had beter gestemd mogen zijn, duidelijk een amateurtje aan het werk die het maar nét aan kan, maar toch ...
The Heart Asks Pleasure First (The Promise The Sacrifice)by Michael Nyman , Piano Cover
– Nóg eentje van Godic Lee: Dit keer de themamelodie van de film The Piano. Dit knulletje van 10 is inmiddels een jongeman van 21 die aardig de weg weet op de toetsen. Bekijk zijn account maar eens!
Blokje: Optreden in coronatijd.
Libera 6th June 2020 - 'Joyful Joyful'
– Libera is een jongenskoor uit London dat onder leiding van Robert Prizeman al vele jaren prachtige muziek laat horen. Liedjes uit alle tijden en alle culturen worden bewerkt en verrijkt en worden gezongen door jongens van 7 tot 14 jaar die er heel veel tijd voor over hebben om zich te laten opleiden tot top-zangers en/of top-solisten. Maar in deze coronatijd is er geen gelegenheid meer om te repeteren of op te treden. Dan maar vitueel! Zo hebben ze, ieder vanuit hun eigen huiskamer, in juni 2020 een mini-concert gegeven voor hun trouwe YouTubefans. Sommige koppen die je ziet zijn van jongemannen (al dan niet met foute gezichtsbeharing) die al vele jaren niet meer mee kunnen meezingen met dit jongenskoor dat zozeer is gespecialiseerd in zéér hoog zingen. Maar dat is het typische van deze club: die jongens raken zó verknocht aan het zingen bij Libera én aan de Libera-familie dat ze niet meer zijn weg te bránden. Elke kans om nog een mopje te komen zingen, grijpen ze aan of blijken ze achter de schermen nog steeds actief te zijn als assistent, musicus, geluidstechnicus, (mede)componist of zelfs producent. Een prachtige club! Een paar plekken hieronder zet ik nog een paar clips van Libera in betere (d.w.z. coronavrije) tijden.
Music for a while (Purcell) - The King's Singers & Jakub Józef Orliński
– Jakub Józef Orliński is een contra-tenor die op dit moment erg "hot" is. Op YouTube zijn er veel filmpjes van hem te vinden. Hij zingt hier onder coronaomstandigheden samen met The King's Singers. Die club van zes a capella zangers is oorspronkelijk uit 1968 en waren vooral in de 70-er en 80-er jaren erg populair. Ze bestaan nog steeds maar natuurlijk niet meer met de oorspronkelijke zangers.
Annie Lennox - Dido’s Lament - Choral Performance with London City Voices
– Je ouders kennen haar gegarandeerd zeker: Annie Lennox (van de Eurythmics: Sweet dreams are made of this.) "Ja, ze leeft nog", mag je erbij vertellen. En zingen kan zij nog steeds; luister maar! Helemaal in coronastijl zingt zij hier samen met een koor. Het lied is van Henry Purcell; die is zelfs nóg wat ouder: 1659 - 1695. Midden in de barok dus. Dit treurlied, "Dido's lament", wordt hier door onze Annie gezongen met in gedachten het dreigend lot van de aarde. Lees de tekst maar aan het begin van de clip.
Libera - Carol of the Bells (New)
– Voor Libera is de kerstperiode natuurlijk hoogseizoen. Hier een nummer dat ze al vaker hebben uitgevoerd waarbij telkens heel precies gekeken wordt welke jongen op zijn best is voor welk geluid. Een hoofdrol in deze clip is hier weggelegd voor Luca die op het moment van de opname pas negen jaar oud is. Je moet maar durven!
Libera - Sing Lullaby (The Infant King)
– Weer een kerstlied. Hoor hoe mooi en verfijnd dit ingewikkelde lied wordt aangepakt. Zet de ondertiteling (nog even) niet aan; de tekst is een stuk minder lief dan muziek en zang doen vermoeden.
This is Libera
– Om even een indruk te krijgen ...
Blokje THE PIANO van MICHAEL NYMAN: (welke uitvoering van "Big my secret" is het mooist?)
Big my secret - Origineel uit de film
– Maar wie is de pianist nou eigenlijk?
Big my secret - Gespeeld door de 10-jarige Godic (Dic) Lee
– Geen geweldig beeld, zeer matig geluid, piano had beter gestemd mogen zijn, duidelijk een amateurtje aan het werk die het maar nét aan kan, maar toch ...
Big my secret - Gespeeld door Valentina Lisitsa
– Met fragmentjes uit de film The piano
Big my secret - Gespeeld door Sun
– In de tekst eronder verteld hij over de grote geheimen die er in de muziek verborgen zitten.
Big my secret - Gespeeld door Natalya
– Heel netjes gespeeld; er is hier heel mooi zicht op de toetsen (van deze plastic piano).
The heart asks pleasure first - de themamelodie van The piano
– De bekendste melodie uit de film. Ik zeg niet "de mooiste".
P.I. Tsjaikofski - Notenkrakersuite: Pas de deux, The Sugar-Plum Fairy and her Cavallier
– Begin vanaf 1:15:30. Heel romantisch en gepassioneerd stuk! Laat het zich rustig opbouwen. Vanaf 1:19:38 komt de piccolo, temidden van al dat geweld, het orkest nog even versterken: kip-pen-vel!
Sergei Prokofiev - Dance of the Knights (ook genoemd: The Montagues and the Capulets)
– Zeer krachtig, verbeten en agressief! Een onderdeel van het ballet (jazeker) gemaakt op basis van het Romeo en Julia-verhaal van Shakespeare. Prokofiev heeft dit stuk vooral gecomponeerd om het publiek wakker te maken! Dat zal aardig zijn gelukt ...
Voor mij was dit de eerste kennismaking met Prokofiev. Het is een componist die niet zo toegankelijk is. Ik had best veel tijd nodig om zijn muziek te leren waarderen; sommige stukken moest ik 7 à 10 keer beluisteren om een beginnetje te maken. Maar daarna wordt het steeds mooier! Eén van mijn lievelingscomponisten.
Dance of the Knights op de piano - Evgeny Kissin
– Als je eens je piano écht wil aftuigen ... neem een voorbeeld aan Kissin! Blijkbaar kan dit stuk ook op de piano gespeeld worden maar dan kun je fluiten naar je garantie ...
Sergei Prokofiev - Lieutenant Kijé Suite, opus 60
– Vanaf 15:30: Er komt hier telkens een melodie naar voren die je terugvindt in de clip hieronder van Sting.
Sting - Russians
– Een indrukwekkende muziekclip van de altijd indrukwekkende Sting. Alleen al de tekst zou al een mooie introductie voor een geschiedenisles zijn. Het communistische Oost-blok, onder leiding (of gezag) van de Sovjet-Unie, staat qua ideologie recht tegenover het vrije Westen, onder leiding (of gezag) van de VS. Met royale hoeveelheden kernwapens probeerden beide machtsblokken elkaar in bedwang te dreigen. In die jaren maakten veel mensen zich daar zorgen over want stel dat iemand een inschattingsfout maakt? Sting: "Who protects my little boy from Oppenheimer's (uitvinder van de atoombom) deadly toy? I hope the Russians love their children too". De zo karakteristieke melodie komt uit de Lieutenant Kijé Suite van Serge Prokofiev. Tja ik snap Sting wel: als je het over Russen hebt moet je natuurlijk wel eerst een Russisch melodietje jatten ...
Liszt - Un Sospiro
– Mocht je nog op zoek zijn naar een piano-uitdaging ...
G.F. Händel - Scherza, infida. Gezongen door Philippe Jaroussky
– Na een korte gezongen inleiding klinkt er een heel tedere melodie. Daarna gaat Philippe Jaroussky er doorheen zingen; jammer, maar dat moet nou eenmaal bij een lied. Meneer Jaroussky is een contratenor en kan heel mooi en hoog zingen, vaak veel hoger dan menig zangeres! Kwestie van training.
Alessandro Scarlatti - Dormi!
– Pappa Scarlatti laat weer van zich horen: Van het stuk weet ik eigenlijk niks; waarschijnlijk een lied uit een veel groter werk. Als ik het zo zonder achtergrondinformatie mag inschatten: Er wordt "dormi!" gezongen - ongetwijfeld de gebiedende wijs van slapen - maar de gedragen, trieste melodie doet vermoeden dat het hier om de dood gaat. De foto's van die beelden passen er goed bij: het lijken verweerde grafornamenten die verrassend veel tederheid uitstralen, net als de muziek. Het lied wordt gezongen door Marco Lazzàra die volgens de uitleg een contra-alt blijkt te zijn. Het klinkt lager dan de contratenor van Jaroussky; hoe dat werkt moet ik nog eens uitzoeken.
H. Purcell - Here the deities approve. Gezongen door Andreas Scholl
– Andreas Scholl is een contratenor maar je kunt de mannelijke stem toch behoorlijk goed horen. Halverwege houdt Andreas ermee op en speelt het orkestje alleen verder. Er ontstaan een bijzondere, magische sfeer waarbij de melodie in een soort lus terechtkomt. Proef de sfeer en let ook op hoe het einde verloopt.
J.S. Bach, BWV 526, triosonate in c mineur - Sebastian Heindl in de Thomaskirche
– Dit stuk bestaat uit een snel, een langzaam en een fraai, snel stuk.
J.S.Bach, BWV 543 - Prelude en fuga a Mineur - Andrea Marcon, organo Klosterkirche Muri, Switzerland
– Deze organist(e?) speelt dit stuk gelukkig in een beheerst tempo; helaas doen veel anderen het te snel. Met name het tweede deel, de fuga, is prachtig! Bij 3.29 begint het meteen met de hoofdmelodie die keer op keer terugkomt op diverse toonhoogtes. Probeer het maar eens te volgen!
J.S.Bach, BWV 543 - Prelude and Fugue in a-minor - Bach at St. Thomas Church - Sebastian Heindl
– Naar mijn smaak speelt Sebastian Heindl dit stuk véél te snel, maar ja, dat hoort misschien bij zijn leeftijd. Maar wát een optreden! Virtuoos, moeiteloos en foutloos! Absolute controle over elke vinger, elke teen! Zijn witte ballet(?)schoenen en zijn belachelijke sokken lijken zijn grandioos voetenwerk te accentueren en met zijn handen speelt hij soms met één hand op twee manualen tegelijk ... Die Sebastian toch!
Dit optreden vond plaats in de Thomaskirche in Leibzig, de kerk waar Bach zelf speelde en werkte en waar hij het plaatselijke jongenskoor, het Thomaner Knabenchor, leidde. Dat koor is onder zijn leiding tot grote bloei gekomen, bestaat nog steeds en is nog steeds een van de beroemdste koren ter wereld. En wie was er een paar jaar geleden ook lid van dat koor? Sebastian Heindl!
Uilleann pipes - Must hear!! Davy Spillane - Caoineadh Cu Chulainn Uilleann Pipes
– Sorry, waardeloos beeld. Je krijgt het instrument heel slecht in beeld en wat ook nog eens verwarrend is, is dat meneer Spillane linkshandig is en zijn instrument "in spiegelbeeld" vasthoudt. Gelukkig maakt hij die instrumenten zelf dus dat was voor hem geen probleem. De muziekstijl lijkt hier wat aangepast aan de smaak van de niet-Ieren. Hieronder een stuk dat wat origineler klinkt.
Uilleann pipes - Catherine Ashcroft & Maurice Dickson (Mochara) - Táimse im' Chodladh/King of the Pipers
– Hier is het instrument goed te zien: De blaasbalg onder de rechterelleboog, de luchtzak onder de linkerarm, de "chanter" die met beide handen bespeeld wordt en die de melodie laat horen, de "drones" die die vaste, lage toon geven en de "regulators", de drone-achtige pijpen met kleppen/toetsen bespeeld worden met de rechterpols om een soort achtergrondaccoorden te laten horen. Qua muziekstijl zijn deze twee stukken - een langzaam "air" en een snelle "jig" - wat traditioneler Iers dan het stuk hierboven.
Jean-Philippe Rameau: La Orquesta de Luis XV - Concert met dirigent Jordi Savall
– Als je snel van start wil: Op 1.15 begint het concert. Meteen vanaf het begin: Heel krachtig, heel levendig en uitgelaten! Op 5.18 en 14.55 en 32.40 laat zich een heel raar instrument horen: een musette de cour. Een soort doedelzak waarbij de luchtzak (onder de linkerarm) niet met de mond wordt volgeblazen maar door middel van een blaasbalg onder de rechterelleboog. Wat dat betreft lijken ze op de uyleann pipes uit Ierland. Die rare cilinder op de luchtzak produceert de drone-tonen die, gedurende de hele tijd dat er gepompt wordt, dwars door alles heen gillen. Een goede reden om dit instrument vooral niet te vaak in te zetten, vond ook Rameau blijkbaar! Er zijn bij dit optreden nog andere oude instrumenten te zien: De viola da gamba (soort cello maar dan met fretten (of frets) op de hals), de theorbe (soort luit met een superlange hals en wel érg veel extra snaren) en de dwarsfluiten die van hout zijn gemaakt.
Nicolas Chédeville (toegeschreven aan Antonio Vivaldi): Sonata nr.6 voor Musette en B.C. in G mineur, F. Lazarevitch
– Even de titel uitleggen: De echte componist is de Fransman Nicolas Chédeville maar dit stuk werd lange tijd aangezien voor een werk van de zoveel beroemdere Italiaanse componist Vivaldi. Vanwaar deze verwarring? Chédeville was zó gaga van de musette de cour (de drones ervan hoor je hier zo sympatiek door het muziekstuk heen krijsen) dat hij speciaal composities schreef voor dát instrument. Om het publiek geïnteresseerd te krijgen voor dat werk, beweerde hij dat het door de beroemde Vivaldi was gecomponeerd. Met die zwendel heeft hij hele concerten georganiseerd en daar heeft hij nog aardig mee verdiend! Wat een bizarre oplichter! Op de foto zie je de musette in actie: luchtzak met cilinder met drones onder de linkerarm, de blaasbalg onder de rechterarm en uit dat pijpje komt dan die "neuzige" melodie. Na een gevecht van bijna drie en een halve minuut tegen een opkomende hoofdpijn staat je een prettige verrassing te wachten: op 3.28 begint een heel lieve melodie die na een tijdje wordt overgenomen door de musette. Heel mooi! ... voor een keertje ...
N. Chédeville / A. Vivaldi: Les Saisons amusantes [Les Eclairs de Musique]
– Zoals hierboven al verteld: Chédeville mocht graag Vivaldi's naam jatten om zijn geliefde musette de cour te promoten. Maar om de leugen compleet te maken gebruikte hij ook vaak Vivaldi's muziek. Hij heeft het beroemde "De vier jaargetijden" helemaal bewerkt met de musette in de hoofdrol. Nou, die herrie houdt geen mens vol dus hebben ze hier in dit optreden in plaats van een musette, een hurdy-gurdy (een draailier) gebruikt omdat dat instrument óók een drone-geluid heeft, maar gelukkig niet zo luid is. Het "snerpende" geluid is dan weer typisch voor de hurdy-gurdy. Het resultaat is prachtig! Misschien vind je het wel mooier dan de "echte" Vivaldi-versie ... ik tenminste wél! Chédeville heeft het veel levendiger, eleganter en spannender gemaakt. Wat een bizarre boef!
ENYA - Smaointe - SCOTLAND
– Vergeet alles wat in deze clip verwijst naar Schotland! De titel van het lied is Iers: "Smaointe" (=gedachten). De zangeres is de Ierse Enya, de tekst wordt door haar in prachtig, lief Iers gezongen en het instrument dat je ergens in het middengedeelte hoort is/zijn de uilleann pipes [uitspraak: ìllìn paips]; een soort Ierse doedelzak. Vanaf 2.19 komt dit bijzondere en expressieve instrument laten horen hoe er aan elke noot apart een bijzonder karakter gegeven kan worden.
Scarlatti - Toccata No.7 (Scrolling)
– Nee niet van Dominico Scarlatti maar van zijn vader Alessandro. Normaal gesproken componeert pappa Scarlatti heel brave serieuze kerkmuziek maar hier horen we van wie Dominico zijn voorliefde voor wilde sonates heeft geërfd. Meneer Gerubach heeft de nootjes weer prachtig in beeld gebracht.
Mozart - Requiem K.626: Confutatis (Scrolling Score)
– Van de film "Amadeus" hoor je hier een scene waar Mozart aan collega musicus Salieri een deel van het beroemde requiem dicteert, namelijk het Confutatis. Meneer Gerubach heeft prachtig in beeld gebracht hoe dit er op (muziek)papier uitziet. Als je de tekst op je laat inwerken, realiseer je je hoezeer de mensen van die tijd bezig waren met het hiernamaals: Ga je als zondig mens voor de eeuwigheid naar de hel? (Confutatis maledictis = de zondaars zijn verdoemd), of is er nog een kansje dat je naar de hemel mag? (Voca me, voca me cum benedictus = Roep mij, roep mij tot de gezegenden).
Family Guy-Brian reads Stewie’s play - Mozart, symphony nr. 29 in A, K. 201, first movement.
– Scene uit Family Guy waarbij Brian (de hond) - die net succesvol is geworden met een toneelstuk dat hij heeft geschreven - een script in handen krijgt dat geschreven is door baby-genie Stewie. De muziek van Mozart vertelt precies hoe zeer Brian onder de indruk is van dit meesterwerk, maar zijn gezicht toont zijn jaloezie.
Classical Music Mashup
– Effe lachen! In een paar minuutjes tijd komen tientallen componisten voorbij in deze krankzinnige mix. Prachtig gedaan! Opeens kom je er achter van wie al die beroemde muziekstukken zijn én je ziet er een gezicht bij. Als je ooit in de Efteling bent geweest en geluisterd hebt naar de muziek die uit sommige paddestoelen komt dan herken je op 3:02 een van de beroemste melodieën van Bach. Sinds kort weten we dat die helemaal niet van Bach is! (Op 3:02 staat er meer informatie over). Vergeet niet naar Classical Music Mashup II en III te kijken en te luisteren!
Debussy - Doctor Gradus ad Parnassum (Children's Corner Suite)
– Ons klavecimbeltalent Kanji Daito heeft in zijn speelkamer ook een Steinwaypiano staan waar hij heel mooi een stuk van Claude Debussy speelt. Het klinkt als sprankelend water!
Lang Lang – Debussy: Children's Corner, L. 113: 1. Doctor Gradus ad Parnassum
– Hetzelfde stuk als hierboven maar nu gespeeld door de wereldberoemde Chinese pianist Lang Lang. Dat gele etiket op het scherm is van Deutsche Grammophon, een heel beroemd en oud (meer dan 120 jaar!) platenlabel. Dat zeer herkenbare etiket is al heel lang symbool voor perfecte muziekopnames. Een beroemde pianist en een beroemd platenmerk zullen het toch beter weten als onze Kanji? Nou ... vergelijk het maar!
J.S.Bach, BWV 916, Toccata voor klavier in G Majeur - Glenn Gould speelt Bach op piano
– Na een daverend presto komt een heel ontroerend adagio. Prachtig gespeeld! Eerlijk is eerlijk: Alleen op de piano kan dit stuk volledig tot zijn recht komen. Als toetje een pakkende fuga in allegro. Even wat over de pianist Glenn Gould: Deze Canadees (1932-1982) is vooral beroemd geworden om zijn vertolkingen van de klavierwerken van Johann Sebastian Bach. Alhoewel de piano nog helemaal niet bestond in de tijd van Bach vond Gould dat hij Bachs muziek het beste kon spelen op een moderne vleugel. Van bescheidenheid had hij nooit last. Hij schijnt ooit gezegd te hebben: "Je kunt Bach op twee manieren spelen: op de foute manier of op mijn manier." Hij had meer rare dingen. Hij zat altijd heel laag achter de toetsen op een stoel met afgezaagde poten. De meest hinderlijke gewoonte was dat hij tijdens het spelen vrij luid meeneuriede of zong. Op vele opnames is dat duidelijk te horen ondanks heldhaftige pogingen van de geluidstechnici om microfoons op slimme plekjes te plaatsen. Het feit dat de machtige studiobazen hier niets tegen durfden te ondernemen laat goed zien hoezeer zij tegen Glenn Gould opkeken. Hieronder vind je de klavecimbelversie.
J.S.Bach, BWV 916, Toccata voor klavier in G Majeur - Trevor Pinnock op klavecimbel (Scrolling van Gerubach)
– Gespeeld door een grootheid in de wereld van de klavecimbel: Trevor Pinnock. Toch is Glenn Gould op de piano hem de baas in het adagio-gedeelte. Zie hierboven. Weer een prachtige productie van Gerubach!
J.S.Bach, BWV 826, Partita nr.2 in C mineur - Glenn Gould practicing Johann Sebastian Bach
– Ook een grootheid als Glenn Gould moet zijn stukken instuderen en perfectioneren. Hier is hij te zien in zijn eigen werkkamer. De pianostemmer is al een tijdje niet meer langsgeweest zo te horen ...
J.S.Bach, BWV 826, Partita nr.2 in C mineur: I. Sinfonia - Glenn Gould (piano)
– Glenn Gould achter de piano in de studio. Daar zat hij trouwens het liefst; optreden in concertzalen deed hij niet zo graag. Hij wilde de wereld perfecte studio-uitvoeringen nalaten. Dat is hem aardig gelukt!
J.S.Bach, BWV 826, Partita nr.2 in C mineur - (Scrolling van Gerubach)
– Zoals het hoort: op een klavecimbel, alhoewel die in dit geval wat "rommelig" klinkt ... Nou, we hebben er wél leuke muzieknootjes bij van Gerubach!
J.S.Bach, BWV 807, Engelse Suite nr.2 in A mineur - (Scrolling)
– Zoals het hoort: op de klavecimbel. De prelude: een juweeltje! Heel sprankelend! De sarabande: liefjes, een overpeinzing.
J.S.Bach, BWV 807, Engelse Suite nr.2 in A mineur: prelude - Glenn Gould (piano)
– De pianoversie gespeeld door Glenn Gould. Hoor je het geneurie op de achtergrond?
J.S.Bach, BWV 810, Engelse Suite nr.5 in E mineur - (Scrolling door Gerubach)
– Prelude: Spannend en sprankelend! Lijkt nogal op een fuga.
J.S.Bach, BWV 810, Engelse Suite nr.5 in E mineur: I. Prélude - Glenn Gould (piano)
– De pianoversie gespeeld door Glenn Gould. Nogmaals: Spannend en sprankelend! Misschien speelt hij nu zo luid dat je hem niet meer hoort neuriën ...
J.S.Bach, BWV 811, Engelse Suite nr.6 in D mineur - (Scrolling)
– De prelude is heel bijzonder! Luister zeker ook naar ditzelfde stuk dat hieronder staat. Op piano gespeeld door Glenn Gould is het nóg bijzonderder! Maar in dit filmpje kun je tenminste wél de noten voorbij zien fietsen ... Zoek je écht stuntwerk? Probeer de gigue (op minuut 24:33) maar eens te spelen!
J.S.Bach, BWV 811, Engelse Suite nr.6 in D mineur: I. Prélude - Glenn Gould (piano)
– Een heel bijzonder stuk! Alsof het gezongen wordt ... en niet alleen maar door Glenn Gould! Komt erg goed tot zijn recht op de piano.
J.S.Bach, BWV 988, The Goldberg Variations - Glenn Gould, 1955
– Toen Glenn Gould een platencontract had gesloten met een grote studio, vroeg men hem wat hij het eerst wilde laten opnemen. Men verwachtte dat hij wat populaire melodiën van Bach zou kiezen, maar nee: Hij wilde beginnen met de Goldbergvariaties; toen nog - voor het grote publiek - vrij onbekende stukken. Gould heeft ze beroemd gemaakt. Hij gaf er zijn persoonlijke invulling aan en dat sprak het publiek enorm aan. Aan het einde van zijn leven speelde hij ze nog eens: ze klonken heel anders dan aan het begin van zijn carriere, maar werden opnieuw zeer gewaardeerd. Kijk maar eens of je het verschil hoort. Hier het vroege werk. Het meest aansprekende is telkens het eerste stuk.
J.S.Bach, BWV 988, The Goldberg Variations - Glenn Gould, 1981)
– Zie de tekst hierboven. Deze opname is van een jaar voor zijn dood in 1982.
Chopin - ballade nr.1 in G mineur, opus 23,
– Akito Tani, hier een jaar of 12, 13, speelt een fantastisch stuk Chopin. Grandioos!
Rachmaninov - prelude in G mineur, opus 23-5
– Hier is weer Akito Tani die een prelude van Rachmaninov speelt.
Scarlatti - Sonata in B minor K.27, in C major K.159 - Jun Shimada (11)
– De 11-jarige Jun Shimada zit hier thuis (in zijn pyjama?) twee werken van Dominico Scarlatti te spelen. Is eigenlijk bedoeld voor klavecimbel maar Jun weet het erg goed te brengen op zijn piano.
Bach/Rachmaninoff, Suite from the Violin Partita in E (BWV 1006)
– Bachs beroemde bwv 1006 - eigenlijk voor solo viool - maar nu bewerkt door Rachmaninov voor piano. Dat is typisch voor Bachs muziek: Hoe compleet Bach ook is, altijd weer weten allerlei componisten zijn stukken te bewerken tot nieuwe juweeltjes.
Bach, Cantata 208, 9. Sheep may safely graze (Gitaarduet)
– Voor gitaar dus, maar zou het ook op een piano kunnen? Mooie animatie van een mooi stukje Bach.
Bach, Harpsichord Concerto in D minor, 1st mvt. (BWV 1052)
– Het beroemde klavecimbelconcert bwv 1052. Hier (helaas?) gespeeld op piano; dan hoor je hoe het verschilt met de echte klavecimbel. Vergelijk maar eens met hieronder ... Mooie animatie!
Bach: Harpsichord Concerto No.1 in D Minor BWV 1052 (Jean Rondeau)
– Weer Bachs beroemde bwv 1052, maar nu op een echte klavecimbel. Jean Rondeau houdt wel van een beetje tempo!
Even speciaal voor PS en JZ en hun reis naar Zuid-Afrika ...
BWV 245 ('Lasset uns den nicht zerteilen') - Lambarena
– Bach gemengd met Afrikaanse klanken - of andersom ... Het Bachgedeelte is uit de Johannes Passion (bwv 245) - het iets minder bekende broertje van de beroemde Matthäus Passion (bwv 244).
BWV 245 (beginkoor) - Lambarena
– Bach gemengd met Afrikaanse klanken. Dia's van prachtig beschilderde mensen. Daar kan ons carnaval niet tegenop!
BWV 1006 - Lambarena
– Bach gemengd met Afrikaanse klanken.
BWV 847 - prelude nr. 2 in c mineur uit Das Wohltemperiertes Klavier JAZZ
– Speciaal voor JZ: "Bach a la jazz." bewerkt door Benoit Charest. Extreem energiek, maar dacht je dat dat snel was? Moet je eens hieronder naar het origineel luisteren!
BWV 847 - prelude en fuga nr. 2 in c mineur uit Das Wohltemperiertes Klavier
– Speciaal voor JZ: De originele versie op het originele instrument: de klavecimbel.
How to Listen to Classical Music: Fugues
– Speciaal voor PS: We hadden het toch over de fuga? Hier de uitleg; wel erg technisch. Er komen nog allerlei voorbeelden ...
Blokje: BWV 659 - Nun komm, der Heiden Heiland. Op orgel en op piano en ook met nootjes. Vergeet je niet "Big my secret" te luisteren?
Blokje: De viool in handen van The Gloaming, Janine en Teo.
Blokje: Dit moet je horen!
Blokje: Optreden in coronatijd.
Blokje THE PIANO van MICHAEL NYMAN: (welke uitvoering van "Big my secret" is het mooist?)
Voor mij was dit de eerste kennismaking met Prokofiev. Het is een componist die niet zo toegankelijk is. Ik had best veel tijd nodig om zijn muziek te leren waarderen; sommige stukken moest ik 7 à 10 keer beluisteren om een beginnetje te maken. Maar daarna wordt het steeds mooier! Eén van mijn lievelingscomponisten.
Dit optreden vond plaats in de Thomaskirche in Leibzig, de kerk waar Bach zelf speelde en werkte en waar hij het plaatselijke jongenskoor, het Thomaner Knabenchor, leidde. Dat koor is onder zijn leiding tot grote bloei gekomen, bestaat nog steeds en is nog steeds een van de beroemdste koren ter wereld. En wie was er een paar jaar geleden ook lid van dat koor? Sebastian Heindl!
Even speciaal voor PS en JZ en hun reis naar Zuid-Afrika ...
Dit is allemaal in bewerking: Er komt nog meer; er wordt nog heel wat verbeterd!
BACH en meer ...
CAROL of the BELLS (="Kerstlied van de klokken")
PORTAL - liedjes uit de game met Kinetic Typography
FILMMUZIEK